مرا دلیست کا او را نه انتهاست و نه غایت

چو برزخی که بود در میان ظاهر و باطن

ازوست بر همه جانها فروغ تاب تجلی

روان او ز تصور گذشته است و تفکر

علوم او ز طریق تجلی است و تدلی

دلیکه عرش و نظرگاه ذات پاک قدیمست

زهی ظهور و زهی جلو گاه مظهر جامع

بود ز اسم و ز رسم و صفات نعت مجرد

ز بسکه مغربی با دوست گشته است مصاحب