که تا تو چهره خود را بدو کنی ادراک

تو خود بمثل منی کی نظر کنی خاشاک

همه عقول و نفوس عناصر و افلاک

مگر دل مسکین و بیدل و غمناک

که هست مظهر تام و لطیف و صافی و پاک

اذ مرت ربّه ما وجدت فیه سواک

لا جل قربته بل لا نه مجلاک

روا مدار بخواری فکنده بر سر خاک

که موج بحر محیط توام نیم خاشاک

دلست مظهر لولای لم اکن لولاک

ز آفتاب بود سایه را وجود و هلاک