که نیست هیچ حجابی چو من مرا در پیش

کزان طرف همه نوش است و این طرف همه نیش

که هر که با تو بود دوست و هست دشمن خویش

طریق فقر و فنا بهترین ره آید رویش

که هست هستی من سد راهم از پس و پیش

فکند دور مرا از تو عقل دور اندیش

کسی چگونه منفصل شود ز سایه خویش

مپرس از او که ترا نیست دین و مذهب و کیش

مرا بهیچ حسابی مگیر از پس و پیش

که هم تو درد و دوایی و هم تو مرهم ریش