سخن از آن گل خندان به سخندان گویم

غزل خود به غزالان غزلخوان گویم

که پریشان کندم گر نه پریشان گویم

من دیوانه به زنجیر و به زندان گویم

آتش افروزم و شرح شب هجران گویم

کو بهاری که به گوش گل و ریحان گویم

که من تشنه هم از چشمه حیوان گویم