شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۹۸۱
شاه نعمت الله ولی
شاه نعمت الله ولی( غزلیات )
61

غزل شمارهٔ ۹۸۱

عالم عرض است و جوهرش حق
این است رموز سر مطلق
جانست چو موج و دل چو دریا
مائیم حباب و تن چو زورق
گنجیم و طلسم مائی ماست
بگشای به عشق بند مغلق
عاشق صور است و معنی معشوق
وین هر دو ز عشق گشته مشتق
عشقش به اشارت اصابع
کرده مه بدر عقل را شق
ما بلبل گلستان عشقیم
نالان به نوای خوش به رونق
مستیم و خراب همچو سید
گویای اناالحقیم و بر حق