روی او دیدم چو برقع برگشود

آینه او بود دوری می نمود

ذرهٔ بی مهر او هرگز نبود

خود کجا موجود باشد بی وجود

سجده می کن تا ببینی در سجود

ساقی سرمست دیدم یار بود

خود به خود می گفت و از خود می شنود