شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۳۰۵
شاه نعمت الله ولی
شاه نعمت الله ولی( غزلیات )
72

غزل شمارهٔ ۳۰۵

جانست که در بدن روانست
عالم بدن است و عشق جانست
تن زنده به جان و جان به جانان
دریاب که قول عاشقانست
با صورت و معنئی که او راست
چه جای معانی و بیانست
عشقست که عاشقان و معشوق
عشق ار داری همین همانست
خورشید به ماه رو نموده
هر ذره که بینی آن چنانست
در آینهٔ وجود عالم
آن نور به چشم ما عیانست
سید شاه است و بنده بنده
او سید پادشه نشانست