گل که هر سالی بمردم می رساند بوی دوست

خوش بنال ای یار تا در چنگت افتد موی دوست

مشعله بر مشعله است از کوی تو با کوی دوست

چشم دربند ای مبصر تا ببینی روی دوست

زیر گردون همچو بر بالای چشم ابروی دوست

گر شوی یک روز شهمات از رخ نیکوی دوست

ای بپای جست و جو گامی نرفته سوی دوست

پس بزن هرجا که خواهی خیمه در پهلوی دوست

عاشقی باش که (عاشق) کشتن آمد خوی دوست