دل چون بجان نظر فگند جای عشق تست

سیمرغ وار خود نتوان یافتن نشان

جانم فدای تو که دل مرده رهی

ای نور دیده درتن مشکات شکل ما

چون جان بزندگی ابد شادمان بود

فرهاد وار در پس هر سنگ بی دلیست

من خام کیستم که پزم دیگ این هوس

گردن کش خرد که هوا را نداد دست

افراز و شیب کون و مکان زیر پای کرد

ما خامشیم و مهر ادب بر زبان چو سیف

موج غم تو از صدف دل برون فگند