آن روی نگر بدان نکویی

ای از رخ تو خجل مه وخور

این آمدن تو در جهان هست

بر روی زمین نمی دهد کس

درعهد تو بر زمین چو باران

ازبهر لب تو گفته یاقوت

عاشق نبود کسی که ازدل

بر باد مده مرا که گشتست

عاشق بکند بهر چه دارد

درحق من ای نگار می کن

دانی که همی رسد بدرویش

از خوان خود ای توانگر حسن

می کن که همی کنند مردم

از روی تو می خوهم نشانی

سیف از سخن تو سودها کرد