بحال خود چو نظر کردم از تو می پرسم

گریز ازتو وجزتو گریز گاهی نیست

غم تراست مسلم زحاکمان امروز

ازآستان جلالت بپرس تا هرگز

بجان رسید کنون کار سیف فرغانی

مرا بنزد تو بهر نشست جایی نی

زبهر جستن تو تادلم زجا برخاست

منم زخویشان بیگانه بهر تو (و) مرا

چو گل بخوبی صد برگ کشته ای ومرا

جهان پر از گل ولاله شده ولی بی تو

چو ذره بی تو وجودم تنست و جانی نی