ای سازگار با همه با من نساختی

تو همچو جان لطیفی و من همچو تن کثیف

ای از زبان چرب سخن گفته همچو آب

بیتی نگفتم از پی سوز وصال تو

عاشق بسی بکشتی و خونش نهان بماند

هرگز نتافتی چو مه اندر شب کسی

ای معدن گهر نگذشتی بهیچ جای

در هیچ بقعه یی نشدی کآن مقام را

این گردن و سر از پی تیغ تو داشت سیف