کز خال گندم گون او دارم برنگ کاه رو

آن ماه روی سرو قد آن سروقد ماه رو

گر ترک هندو چشم من بنماید از خرگاه رو

گر آب رو خواهی بنه بر خاک این درگاه رو

همچون رخ او تا بحسن افتاد در افواه رو

بگشایدت ناچار در بنمایدت ناگاه رو

اول حجاب آنگاه در اول نقاب آنگاه رو

یا خود میا اندر رهش یا بر متاب از راه رو

تو سوی قبله بعد ازین خواه پشت آور خواه رو

تا دم بدم بنمایدت در هر رخی آن شاه رو