ما فتنه بر توایم و تویی فتنه بر سخن

ما را همی دهد ز میانت کمر نشان

در مصر خوبی تو نگردد شکر فراخ

جز وصف و ذکر تو نکنم زآنکه خوشترست

نشنیده ام که غیر تو از نوع آدمی

گر شکری از آن لب شیرین طلب کنم

همچون لب تو رشک نبات و شکر شود

روی ترا بدیدم و بسیار گوشدم

ای دل حدیث وصل زبان برگشا بگو

چون بوسه خواستم ز دهان تو عقل گفت

از بهر بوسه یی چه بخیلی کنی بده

از لب شکر فشاندی و معلوم شد که هیچ

ای سیف رو سخن شو ازیرا که هیچ چیز