ای کوی تو ز رویت بازار گل فروشان

بازار حسن داری دکان درو ملاحت

خون جگر نظر کن سودا پزان خود را

خواهی که گرد کویت دیوانه سر نگردم

هرشب ز بار عشقت در گوشهای خلوت

با محنتی که دارند از آشنایی تو

از جام وصلت ای جان هرگز بود که ما را

چون سیف بر در تو بی کار مزد یابد

تا کی کند چو گاوان در ما زبان درازی