شب نیست که خون نبارم ازچشم

خونی که بخوردم ازغمش دی

از گریه برفت چشمم ازکار

گویی بمدد نیامد امسال

ازوی چوکنار من تهی شد

من قصه خود بآب شنگرف

از انده دل بصورت اشک

غواص غمم بدل فروشد

زین میل و نظر شکایت و شکر

زآن شب که ترا چو سیف دیدم