مدتی شد که من از عشق تو سودا دارم

یوسف مصر ملاحت شدی ای جان عزیز

گوئیم دست بدار از خود ودر ما پیوند

حور فردوس مرا گر بتمنا طلبد

گرچه آنجا که تویی می نرسم از سر جهد

یک بیک جز تو فرامش کنم وبر دو جهان

ور زصحرا بسوی خانه روم بی یادت

چونکه دریای دل از موج غمت درشورست

من درین خانه برای تو مقیمم ورنی

وعده وصل ترا خلق جهان منتظرند

چهره زرد مرا هرکه ببیند داند

سیف فرغانی هر روز چو سعدی گوید