روزی آن روی چو خورشید وبر و خال چوشب

زین پس از پیش تو کوته نکنم دست نیاز

گوشه یی از سر کوی تو قصور فردوس

دیدن تو ببرد قاعده غم ازدل

در دهان گیر لب خویش دمی تا بینی

روی تو با خط مشکین تو می دانی چیست

بر سرم عشق تو مالید شبی دست قبول

در جهان دلم ای ترک سیه چشم گذشت

سیف فرغانی در حضرت جانان دایم