ای خواسته زلعل لب آن نگار بوس

خوردم بسی ترش چو ندیدم زبخت شور

گر دست یابم از سر صدق وصفا زنم

رخ بر بساط خاک نهم تا بمن رسد

در ملک پنج نوبه زنم گرمرا شود

آنکس که عاشقانرا در زیر لب نهان

بوسی بلابه میخوهم ازتو که خوش بود

در باغ بهر سبزه که مانند خط تست

نا خواسته ببوسه کرم کن که خوش بود

چون از لب تو نیست گر آن آب زندگیست

بر جای کاسه برسر خوان وصال خود

روزی که میهمانی عشاق خود کنی

هرچند سیف را بود ای محتشم بحسن

لب بر دهان نهی نبود در حساب وصل