ای دل ارزنده بعشقی منت جان برمگیر

عشق چون در دل بود جان و جهان را ترک کن

گر نعیم هر دو عالم یا بی اندر آستین

دوست گر از لعل خود حلوای رنگینت دهد

زمزم اندر جنب کعبه تا بسر پر بهر تست

مرکب خاص است جان بر درگه سلطان عشق

توچو سلطانی بدولت کار سرهنگان مکن

اندر آن میدان که بینی تیر باران بلا

با وجود نازپرور دلق درویشی مپوش

تا برآن ماه خندان آب رو حاصل کنی

پیر گشتی باده غفلت جوانانه منوش

ای توانگر ما گدایانیم اندر کوی تو

تا درین ره ذره یی ازمن مرا باقی بود

سیف فرغانی چو در دستت فتد درج سخن

خرمن مه را اگر گردون که واختر جوست