زهی با صورت خوبت تعلق اهل معنی را

درین ویرانه قالب ندارد جانم آرامی

مرا روی تو محبوبست همچون مال قارون را

همی خواهم که دیدارت ببینم دم بدم لکن

دل مرده کند زنده احادیث تو، پندارم

من سرگشته می خواهم که بوسم خاک پای تو

ازین پس همچو قلاشان بپوشم جامه تقوی

بعهد چون منی پر شد جهان از گفت و گوی تو

مرا ای دوست از دشمن نباشید بیم در عشقت

سر دنیای دون بی تو ندارد سیف فرغانی

بنزد سیف فرغانی چه باشد؟ ظلمت آبادی،