وز شراب وصل خود جان مرا مخمور دار

ای چراغ جان مرا مشکاة دل پرنور دار

در دلم اسرار و آن اسرار را مستور دار

انگبینم در درون پوشیده چون زنبوردار

حکم فرمایی که روی از سایه ما دور دار

ای دلم را قبله تو سعی مرا مشکور دار

کین دل از هجر تو رنجورست و من رنجوردار

اندر آن هیجا مرین اشکسته را منصوردار

آنچه ما داریم بستان وز کرم معذوردار

همتم را بر ادای خدمتت مقصور دار

نظم حال ما زتست این بیت را معمور دار

من ترا در خور نیم از من مرا مهجور دار

تا بتو معروف گردد شعر او مشهور دار