شب هجران ترا خود سحری نیست پدید

درچنین شب بچنان شمع توان روی تو دید

همه شب صبح دعا خواندودرآخر بدمید

زین دل آب شده صبر چو ماهی برمید

اشکم از چشم روان گشت و بهر روی دوید

که بتیغ اجلش از تو توانندبرید

هفته یی می رود و (نیز) بده روز کشید

چه ازآن به که مرا با تو بود گفت و شنید

زر طلب کرد که درگوش کند مروارید

کاعتراضی نکند بر سخن پیر مرید

صدق دل همره جان کن که سخن نیست مفید