نظر آنست که در چشم نیارد جانرا

خود بجان تو نباشد طمعی جانانرا

که چو سختی رسدش سست کند پیمانرا

ای توانگر بنگر همت درویشانرا

تو بدان لاشه بسر چون بری این میدانرا

که بلب از دهن سگ بربایی نانرا

چه غم از سرزنش مطرقه مر سندانرا

قدم از جا نرود عاشق سرگردانرا

گر گدایی درش دست دهد سلطانرا

ببر از جمله و بیگانه شمر خویشانرا

آنچه مردم بطلب باز نیابد آنرا