تنی باشد که از جان باز ماند

شبی کز ماه تابان باز ماند

که از وصلت بهجران باز ماند

که از خورشید رخشان باز ماند

درآن رخساره حیران بازماند

ز دور این چرخ گردان باز ماند

روا نبود کز ایشان بازماند

که از موسی عمران باز ماند

کز انگشت سلیمان بازماند

گر از خضرآب حیوان بازماند

چو رخش از پور دستان باز ماند

چو بلبل کز گلستان بازماند

که زیر خاک پنهان بازماند