فتنه خفته ز چشم مست تو بیدار شد

در شب هجرت ببینم روز وصلت را بخواب

روزگاری ناکشیده محنت هجران تو

تا بدیدم نرگس مخمور تو از خمر عشق

آنکه مردم را بدم کردی چو عیسی تندرست

شور از مردم برآمد گریه بر عاشق فتاد

چاره تسلیم است با تقدیر نتوان پنجه کرد

تا تو پیدا آمدی ما را خموشی بود کار

پیش ازین بی عشق تو در نظم ما ذوقی نبود

گر کسی خواهد که بیند جان مصور همچو جسم

سیف فرغانی جوانی رفت تا کی عاشقی