خوشا دلی که چو تو دلبرش بدست افتد

چو با کسی تو بیک بوسه در میان آیی

سزد که از پر طاوس بادزن سازد

مشام روح معطر کند نسیم صبا

کسی که پای ارادت نهاد بر در تو

مقیم کوی ترا گر بهشت باشد جای

مرا چه آرزوی پای زشت طاوس است

چو دوست دست دهد مال گو برو از دست

باهل دل نرسد جان نفس تن پرور

کجا چو زهره زند گر به ناخنی باصول

درین مصاف بر اعدای خود ظفر اوراست

شکست یابد لابد بکوری نمرود

بزیر پای نهد مرد ره چو هشت بهشت

شکسته بسته دلی داد سیف فرغانی