شکری بجان خریدم زلب شکرفروشت

بسخن جدا نمی شد لب لعل تو ز گوشم

بلبت حلاوتی ده دهن مرا که دایم

بوصال جبر می کن دلک شکسته یی را

سحری مرا خیالت بکرشمه گفت مسکین

برخ چو آفتابش نگری بچشم شادی

ز دهن چو جام سازد چه شرابها که هر دم

تو ز دست رفتی آن دم که برید صیت حسنش

تو که خار دیده بودی نبدی خمش چو بلبل

همه شب ز بی قراری ز بسی فغان و زاری

رخ وی آرمیدی، عجبست سیف از تو