دلا گر دولتی داری طلب کن جای درویشان

برون شو از مکان و کون تا زیشان نشان یابی

بر ایشان که بشناسند گوهرهای مردم را

چو مهر خوب رویانست در هر جان ترا جانی

مقیم مقعد صد قند درویشان بی مسکن

مبر از صحبت ایشان که همچو باد در آتش

فلک را گرچه بازیهاست بر بالای اوج خود

بتقدیر ارچه گردون را همه زین سو بود گردش

شب قدرست و روز عید هر ساعت مه و خور را

اگر چه جان ز مستوری چو صورت در نظر ناید

بزیر پای ایشانست در معنی سر گردون

ز درهای سلاطین ار گدایان نان همی یابند

چو مردان سیف فرغانی مکن بیرون اگر مردی