بی کسان را کس تویی از ناکسان تا کی خوهیم

ما ز گربه موش و از سگ استخوان تا کی خوهیم

ما دم آب بقا از مردگان تا کی خوهیم

قوت حبل المتین از ریسمان تا کی خوهیم

ما بگو هر آدمی نان از سگان تا کی خوهیم

آنچه ما را درخورست از دیگران تا کی خوهیم

ما چو مسکین در بدر از خلق نان تا کی خوهیم

قوت بازوی مردان از زنان تا کی خوهیم

گردران مردمی زین گردنان تا کی خوهیم

ما فقاع جود ازین افسردگان تا کی خوهیم

مادر و انس دل و آرام جان تا کی خوهیم

ما نشان راه تو از ره زنان تا کی خوهیم

شد جهان پر رنج از راحت نشان تا کی خوهیم