چو دلبرم سر درج مقال بگشاید

چو مرده زنده شوم گر بخنده آب حیات

چو غنچه گل علم خویش در نوردد زود

سپید مهره روز و سیاه دانه شب

بروز نبود حاجت چو پرده شب زلف

پرآب نغمه تردست او ز رود (و) رباب

عقیق بارد چشمم چو لعل گون پرده

بیاد دوست دل تنگ همچو غنچه ماست

بپای شوق کنم رقص و سر بیفشانم

بچشم روح ببینم جلال او چو مرا

حدیث جادویی سامری حرام شناس

بمدح دایره روی او اگر نقطه است

ز نور دایره بینی چو عنبرین طره

ایا مهی که ز بهر دعای روی تو گل

چو دست صالح عشقت عمل کند در دل

سعادت از پر طاوس بادزن سازد

بود که نامه سربسته بعد چندین هجر

دلم زبان شکایت ز هجر تو بسته است

جواب شافی وصلت بکام جانش رسان

منت ز درج سخن عقدهای بسته دهم

بجز برآیت لطف تو اعتمادش نیست

بسر روند ز بهر تو گر بر اهل هدی

مباش نومید از وصل سیف فرغانی