ایا سلطان لشکرکش بشاهی چون علم سرکش

ملک شمشیرزن باید، چو تو تن می زنی ناید

نه دشمن را بریده سر چو خوشه تیغ چون داست

عیالان رعیت را بحسبت کدخدایی کن

مروت کن، یتیمی را بچشم مردمی بنگر

خری شد پیشکار تو که دروی نیست یک جو دین

چو آتش برفروزی تو بمردم سوختن هردم

چو تو بی رای و بی تدبیر او را پیروی کردی

بباطل چون تو مشغولی ز حق و خلق بی خشیت

نه ترسی نفس ظالم را ز بیم گوشمال تو

بشادی می کنی جولان درین میدان، نمی دانم

بپای کژروت روزی درآیی ناگهان در سر