شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۳۹۴
سنایی
سنایی( رباعیات )
102

رباعی شمارهٔ ۳۹۴

هست از دم من همیشه چرخ اندر دی
وز شرم جمالت آفتاب اندر خوی
هر روز چو مه به منزلی داری پی
آخر چو ستاره شوخ چشمی تا کی