ای وصل تو دستگیر مهجوران

هنگام صبوح و تو چنین غافل

گر فوت شود همی نماز از تو

برخیز و بیار آنچه زو گردد

فریاد ز دست آن گران جانان

از طلعتها چو روی عفریتان

گویند بکوش تا به مستوری

نزدیکی ما طلب کن ای مسکین

لا والله اگر من این کنم هرگز

معلوم شما نیست ز نادانی

آنجا که مصیر ما بود فردا