شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۷۲
سنایی
سنایی( قصاید و قطعات )
171

شمارهٔ ۷۲

با دلی رفته به استسقا
که معاصیش هیچ غم نکند
با چنین دل چه جای بارانست
کابر بر تو کمیز هم نکند
با همه خلق جهان گر چه از آن
بیشتر بی ره و کمتر به رهند
تو چنان زی که بمیری برهی
نه چنان چون تو بمیری برهند