شمارهٔ ۲ - زبان حال حضرت قاسم(ع)

ای عمو بر سر قاسم زوفا کن گذری

تا به روی تو کنم در دم آخر نظری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

با همه لطف که در حق یتیمان داری

ز چه از حال من زار نگیری خبری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

تا به زانو بگذاری سرم از مهر دمی

تا بری از دلم ای عیسی جان بخش غمی

خوش بود گر بسرم رنجه نمائی قدمی

تا به پای تو نهم از پی دیدار سری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

جانم از تن به سوی خلد شتابی دارد

لب خشکم هوس قطره آبی دارد

روی نعشم گذری کن که شهابی دارد

پیشتر ز آنکه زند طایر جان بال و پری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

مانده ام جان عمو در بر دشمن تنها

شده صدپاره ز شمشیر تنم سر تا پا

حیف باشد ک ز عدوان کشد اینجور و جفا

هر که مانند تو دارد غم والاگهری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

ای عمو داد اجل خرمن عمرم بر باد

نوعروسم چو نماید ز من غمگین باد

گود گر وعده دیدار به محشر افتاد

گشت قاسم به سوی گلشن جنت سفری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

ای عمو خیمه زده ابر بلا بر سر من

توتیا شد ز سم اسب ستم پیکر من

نفسی شو ز پی دادن جان یاور من

همچو صامت بنما در غم من نوحه گری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو