شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۷ - زبان حال حضرت زینب(ع)
صامت بروجردی
صامت بروجردی( کتاب المراثی و المصائب )
110

شمارهٔ ۲۷ - زبان حال حضرت زینب(ع)

ای بی کفن فدای تو جسم اطهرت
زینب شو فدایی ببریده حنجرت
ای کاش خواهر تو نمی دید اینچنین
بر نوک نی سر تو و صدپاره پیکرت
آوردی ام به کرب و بلا بی کس و غریب
خوش می کنی غریب نوازی ز خواهرت
بردار سر ز خهاک و بپرس از من فکار
کای زینب ستمزده، کو کهنه معجرت
شمر این قدر نداشت مروت که بعد قتل
بیرون نمود پیرهن کهنه از برت
کافی نبود زخم تنت از سم ستور
کرد ابن سعد سرمه صفت جسم اطهرت
چندان امان نمی دههدم شمر بی پدر
تا قاصدی روانه کنم نزد مادرت
گوید که یا بتول سوی کربلا بیا
غلطان به خون ببین بدن نازپرورت
از بهر گوشواره دریدند کوفیان
گوش عروس فاطمه زار دخترت
رفتم دگر، ولی بود این داغ بر دلم
کز بعد من چه آید از این قوم بر سرت
(صامت) شدی چه نوحه گر ماتم حسین
دیگر بود چه واهمه از روز محشرت؟