فغان که دهر به جز شور و انقلاب ندارد

به زیر تیغ حسین با گلوی خشک حسد بین

مگر به دشت نجف شیر حق کننده خیبر

صبا برو به نجف گوی با پسرعم احمد

تنی که داشت شرف بر جهان عرش ملایک

تنی که بود مقامش به دوش پیغمبر

صبا برو به مدینه بگو به حضرت زهرا

بیا ببین که سکینه ز کعب نیزه و سیلی

اگرچه کشتن اکبر ربوده صبر ز لیلا

اگرچه ز غم عباس شد کمان قد کلثوم

اگرچه فاطمه بنشسته در مصیبت قاسم

به روی نیزه سرشار در تلاوت قرآن

ز چند لشگر غم صفت زده برابر (صامت)