شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۷۲
صامت بروجردی
صامت بروجردی( غزلیات )
95

شمارهٔ ۷۲

مردم از تیر بلابت امتحانم می کنی
هر زمان بر ناوک جوری نشانم می کنی
من که هرگز مرغ امیدم نزد بال و پری
با چه تقصیری برون از آشیانم می کنی
چون مرا بر درگه لطف نمودی آشنا
پس چرا بر این در و آن در روانم می کنی
با همه بخشایش و احسان خود جانا چرا
زیر بار منت خلق جهانم می کنی
از تجلی های نور طور دورم ساخته
همنشین با شعله برق یمانم می کنی
گاه گویا گاه (صامت) گاه شیدا گاه رند
گه گهی گریان و گاهی شادمانم می کنی