عزم غوغا بود آن نرگس فتان تو را

بس جو خود بی سر و پاطره افشان تو را

گر نکردی وطن آن چاه ز نخدان تو را

هر که از دیده برآرد بر پیکان تو را

موبه موست چو دل زلف پریشان تو را

هر که نازد به نظر گردش چشمان تو را

خونبها نیست صف حشر شهیدان تو را