شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۳۰۲
سلمان ساوجی
سلمان ساوجی( غزلیات )
107

غزل شمارهٔ ۳۰۲

ای آب آتش رنگ تو، بر باد داده خاک من
در آب و آتش هر دم از خاک درت باد ختن
آب است و آتش جام می خاک است تن با دست جان
بنشان به آب آتشین، این گرد و خاک و باد من
گردم زند باد از گلت کابست و آتش خاک او
باد آتش و خاک افکند، در آْب نسرین و سمن