شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۴۷
سلمان ساوجی
سلمان ساوجی( غزلیات )
103

غزل شمارهٔ ۲۴۷

کارها دارد دل من با لب جانان هنوز
دور حسنش راست اکنون اول دوران هنوز
در بهار حسنش از صد گل یکی نشکفته است
گرد گلزارش کنون بر می دهد ریحان هنوز
روزی از چوگان زلف دوست تابی دیده ام
لاجرم چون گوی می گردیم سرگردان هنوز
بر سر بازار عالم راز من در عشق تو
آشکار شد ولی من می کنم پنهان هنوز
همچنان سودای زلفت می دهد تشویش دل
همچنان خطت تصرف می کند در جان هنوز
خورده ام از دست عشقت سال ها خون جگر
از نفس می آیدم چون نافه بوی جان هنوز
رهروان عشق در بیدای سودایت به سر
سال ها رفتند و پیدا نیستش پایان هنوز
در بهای یک سر مویت دو عالم می دهم
گر بدین قیمت به دست آید، بود ارزان هنوز
نرگس رعنا، شبی در خواب چشمت دیده است
بر نمی دارد سر از شرم تو از بستان هنوز
بر سر کوی خودم دیروز نرمک با رقیب
گفت یعنی زنده است این سخت جان سلمان هنوز؟
دل ز دست دوست می نالد که از عشقش جهان
تنگ شد بر من کجایی ای دل نادان هنوز