جان ما را دل بماند از ما و ما را دل نماند

لطف کرد امروز و بازم خواند و دیدارم نمود

خاطرش باز آمد و دل ماند در بندش مرا

آب چشمم دید و آمد بر من خاکیش رحم

ساقیا جامی به روی دوستان پر کن که من!

آنچه چشمم دیده است از فرقتت، روزی مجال

گر خطایی دیده ای از من، تو آن از من مبین