دل برد دلبر و در دام بلاش اندازد

هرکجا مرغ دلی بال گشاید، فی الحال

خوش کمندی است سر زلف شکن بر شکنش

چشم فتان تو هر جا که بلا انگیزد

عاقل آن است که در پای تو اندازد سر

بوی گیسوی تو هر جا که جگر سوخته ایست

هر که را درد بینداخت، دوا چاره برد