شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۲۰
سلمان ساوجی
سلمان ساوجی( غزلیات )
89

غزل شمارهٔ ۱۲۰

ترک چشم تو، که با تیر و کمان می گردد
بنشان کرده دلی، از پی آن می گردد
هر که سر گشته چوگان سر زلف تو شد
به سر کوی تو، چون گوی، بجان می گردد
آنکه پرسید نشان تو و نام تو شنید
در پی وصل تو، بی نام و نشان می گردد
ما کجا در تو توانیم رسیدن که فلک
در پیت بی سر و پا، گرد جهان، می گردد
باز شست سر زلف تو، بدوش از بن گوش
می کشم دایم و پشتم، چو کمان می گردد
نیست محتاج بیان، قصه که چون سر درون
همه بر صفحه احوال، عیان می گردد
ساقیا رطل گران خیز و سبک، می گردان
هین که کار طرب از رطل گران می گردد
زایر کعبه او گرد حرم، می گردید
این زمان، گرد خرابات مغان می گردد
شعر پاک سره خالص سلمان، نقدی است
که به نام تو در آفاق، روان می گردد