مادرم پرکشید...

ضمن عرض تشکر از شما عزیزان همراه و ممنون از تسلیت

شما دوستان آنچه سرودم بداهه ای بود در حالی گریان و پریشان که دیشب خبر فوت مادرم را شنیدم .

آه که دلم سوخت و چقدر درد داشت این زخم ..........

دیروز، خبر آمد، چون طوفانی در دل،

خواهرم گفت: «مادر رفته، در شهری غریب».

چشمانم، دریاچه‌ای از اشک،

که هر قطره‌اش، یاد تو را در دل می‌کارد.

دکتر محمّد صَهبائی بزّاز

بِه عِزَّتِ نَامَت، کُنَم آغَاز

زین دَستَان، بِه‌شِعر کُنَم بَاز.

آنگَه، خَاک بَر آفرینِش خواستی

مَلِک‌ها بَر زَمین، فُرو فِرِستادی.

وَز مِیکائیل وُ اِسرافیل

تا جِبْرِئیل وُ عِزرائیل.

سِه مَلَک بُزُرگِ سِفید

شُدَن جُلُویَت نَامِید.

دَر فَرجام نیکِ‌هرکاری ،رازی‌نَهُفته

آن راز را صَهبا فاش ، به  تو گُفته

کاری آغاز کردی با نامِ ،  پَروَردِگارت

خُوش‌بین‌وُ‌نیک‌اَندیش‌باش‌درفَرجام‌کارت

شِعری گویَم دِلت مَست شَوَد ، ویران

از  شِعرم  نِگاهانت بِمانند  ، حیران

وقتی دَرکاووش گُلی خاص، بوُدَم

گَرد و غُبار اَز چِهره‌ی دِلَم ،  رُبودَم

واژه‌ای سَخت شده وُ ، دَردناک.

پُشت زَنَد واژگانِ دُنیا ، دَرخاک.

اِنتظار ، اِنتظار‌ ، اِنتظار  ... !

بِه چِشم شُد پَدید ، دائِرِه‌وار ... !.

ای گُلِ‌ نَرگِس ، روُحی‌فِداک

ای مَتی  تَرآنآ  وَ  نَراک ... ؟

تَقدیم به دِل شِکسته ، مَهدی موعُود "عج"، صاحبِ وَقت وُزَمان ، با دلی پُرغم در سکوت