شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل ۱۴
سعدی
سعدی( غزلیات )
107

غزل ۱۴

از جان برون نیامده جانانت آرزوست
زنار نابریده و ایمانت آرزوست
بر درگهی که نوبت ارنی همی زنند
موری نه ای و ملک سلیمانت آرزوست
موری نه ای و خدمت موری نکرده ای
وآنگاه صف صفهٔ مردانت آرزوست
فرعون وار لاف اناالحق همی زنی
وآنگاه قرب موسی عمرانت آرزوست
چون کودکان که دامن خود اسب کرده اند
دامن سوار کرده و میدانت آرزوست
انصاف راه خود ز سر صدق داد نه
بر درد نارسیده و درمانت آرزوست
بر خوان عنکبوت که بریان مگس بود
شهپر جبرئیل، مگس رانت آرزوست
هر روز از برای سگ نفس بوسعید
یک کاسه شوربا و دو تا نانت آرزوست
سعدی درین جهان که تویی ذره وار باش
گر دل به نزد حضرت سلطانت آرزوست