حکمت شمارهٔ ۱۰۵

همه کس را دندان به ترشی کُند شود مگر قاضیان را که به شیرینی.

قاضی چو به رشوت بخورد پنج خیار

ثابت کند از بهرِ تو دَه خربُزه زار