گر کسی سرو شنیده ست که رفته ست این است

نه بلندیست به صورت که تو معلوم کنی

خواب در عهد تو در چشم من آید هیهات

همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت

خود گرفتم که نظر بر رخ خوبان کفر است

وقت آن است که مردم ره صحرا گیرند

چمن امروز بهشت است و تو در می بایی

هر چه گفتیم در اوصاف کمالیت او

آنچه سرپنجهٔ سیمین تو با سعدی کرد

من دگر شعر نخواهم که نویسم که مگس