وین نقل حدیث از آن دهان است

از ساحت یار مهربان است

گفتی که سر گلابدان است

کش نافهٔ مشک در میان است

وین خود چه کفایت بیان است

کز منطق آن شکرفشان است

کز جانب ماه آسمان است

کاین عیش نه عیش جاودان است

از تن برود سخن روان است